Internationale Keezdoorbraak, Tornado&(ver)Branden
Blijf op de hoogte en volg Marieke
29 Januari 2013 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
Ja ik dacht, met zo’n titel kan je aankomen!
Maak je niet druk, ik leef nog; verdere toelichting op de titel volgt vanzelf. Vorige week zat ik in het vliegtuig en er is gedurende de afgelopen week genoeg gebeurd om een boekje over te kunnen schrijven. Ik houd het bij een blog (ik laat het verkleinwoord ‘je’ maar weg, wees gewaarschuwd).
Goed, ik heb dus een heel fijn appartement, welke iedere woensdag wordt schoongemaakt. Eens in de twee weken dien ik op donderdag mijn was voor 8:00 uur in te leveren en dan krijg ik het de volgende dag weer netjes (gestreken?) terug. Ik zeg; dik voor elkaar! Nu alleen dat internet nog.
Woensdag startte de oriëntatie met een ‘light breakfast’. Ik had voor de zekerheid thuis alvast maar wat gegeten, want ik moet natuurlijk niet hebben dat ik op de eerste dag onderuit zeil door een gebrek aan voedsel. Nou daar ging ik hoor, ik voelde me weer een echte brugklasser. Mijn geliefde, rood verbleekte eastpak was weer van zolder gehaald en ik was er klaar voor. Keurig naar heel wat spreekbeurtjes geluisterd. Deze waren heel informatief en soms zelfs erg lachwekkend, maar niet erg interessant voor jullie. Ondertussen natuurlijk veel nieuwe mensen ontmoet. Tourtje over de campus gehad en ’s avonds met wat Duitse, Amerikaanse en Nederlandse meiden in een leuk restaurantje wat gegeten.
Donderdag weer een dagje in de collegezaal. Les in Afrikaans en Ixhiosa gehad, nou dat is dus echt leuk. Vooral de docent van Ixhiosa was om te gieren. Echter vergeleek iemand hem met Paul de Leeuw; leuk voor een kwartier, maar daarna doodvermoeiend. Hij stopte na een kwartier en dat was inderdaad misschien maar goed ook. (Sfeerimpressie: Hij (springend door de zaal): “The mountain is on fire”, wij: “Run-Run”, dan hij weer in Ixhiosa dat die berg in brand staat, wij “Baleka Baleka”, nou en dat dan 5 minuten lang, op de vroege morgen. Ja, vroege, het is hier een uur eerder dan bij jullie!). Verder deze dag een fiets geregeld (een heuse afgekeurde OV-fiets uit Rotterdam, nummertje 126, het sleuteltje van Lisanne past ook op mijn slot, laten we het er maar op houden dat dit heel praktisch kan zijn).
Goed en toen het avondmaal; mijn eerste Braai (barbecue, vergeet dit woord nooit meer lieve mensen). Het was een welkomstdiner voor alle exchange-students. Nu denk ik bij een barbecue aan korte broek, tuinstoelen en verbrand vlees, maar dit dacht ik dus helemaal verkeerd. We kwamen binnen in een balzaal van een stadhuis, mooi gedekte tafels en heerlijk eten. Daar liep ik dan met mijn zonnebril op mijn hoofd en in mijn korte spijkershortje (ik was gelukkig niet de enige die underdressed was). Weer nieuwe mensen leren kennen en toen was het tijd voor Amazink, een zes- (of zeven?) koppige zang- en dansgroep uit de Kayamandi (achterstandswijk van Stellenbosch). Wat een showtje en wat een stemmen. Heerlijke Afrikaanse songs werden er gezongen. Op een gegeven moment gingen de zangers de zaal in en natuurlijk moest een van die mannen mij hebben. Nu laat ik me op zo’n moment natuurlijk niet kennen. Daarbij vond ik het op dag twee toch echt wel de hoogste tijd worden dat alle exchange-students mij zouden leren kennen (…), dús als vanzelfsprekend deed ik vrolijk mee. Tot ik zag dat ik dus de enige was die uit het publiek geplukt was. Tsja, wat doe je dan; afhaken en voor puntje puntje puntje staan of meedoen. Juist, het laatste. Nou men zegt dus dat het oprecht een succes was, zelf weet ik echter niet meer zo goed wat ik allemaal wel en niet heb gedaan qua dansmoves, maar ik word sinds donderdagavond dus aangesproken met ‘Aaaah, weren’t you that dancing girl!?’. Eh ja, er is film, en nee, helaas kan ik dat hier niet laten zien. Jammer hè.
En toen was het vrijdag (ja ik weet het, het is nu maandagavond, ik ben nog niet uitverteld/geschreven, denk ook aan mij, ik moet nodig slapen). Vandaag stond alleen de e-registratie op de planning, oftewel; sinds deze bijeenkomst kan ik internetten op de universiteit (kost ook geld trouwens, wat zijn we toch verwend in Nederland met dat onbeperkte internet overal). Daarna ben ik met een paar anderen naar de rugbyvelden gefietst om daar voor R130 (nog geen 13 euro) een ‘seizoenskaart’ te kopen voor de Maties Rugby. Als je studeert in Stellenbosch ben je een matie, en dan moet je dus ook het team aanmoedigen. Heerlijk Amerikaans, er is trouwens nog veel meer Amerikaans aan Stellenbosch en vooral de campus met zijn studenten, maar dat komt later nog wel aan de orde. Volgende week is de eerste match, ik ben super benieuwd! Hierna zijn we het oude Stellenbosch even ingegaan. Verder wat boodschapjes gedaan en eten klaargemaakt in het Bosman House (prachtig huis waarin Siu Lien verblijft). Daar wederom gebraaid en een leuke avond gehad. Deze avond ook even met het thuisfront geskyped, dit met baie dankie aan het onbeperkte internet (included) in het Bosman House.
Zaterdag heb ik voornamelijk geleerd (aan het zwembad, dat dan weer wel), omdat ik vandaag een tentamen had en donderdag nog een. De tentamens zijn van vakken die ik in Amsterdam nog moet afronden en waarvan ik de tentamens dus niet in Amsterdam kon maken. Dankzij goed contact tussen de international offices van beide universiteiten, kan ik de vakken (mits tentamens gehaald) hier gewoon afronden. Zaterdagmiddag hebben we wat boodschappen gedaan in Eikestad Mall, een groot winkelcentrum hier in Stellenbosch. Hier konden we onze Afrikaanse skills in de strijd gooien op zoek naar een afwasborstel (Ek wil koep ’n afwasborstel!). Voordat we het wisten stonden er dus 3 Afrikaners om ons heen. Een van hen liep door die gigantische winkel te paraderen alsof hij de koning was en hij Lisanne en mij al helemaal in de pocket had. Afwasborstel afrekenen en wegwezen dus.
Gister, zondag, naar Kaapstad! 9:00 uur vertrek, net als vroeger, met zijn allen in de bus op schoolreisje. We werden gedropt bij Victoria & Albert Waterfront, beste winkelgebied aan de haven van Kaapstad. Sophie en Siu Lien waren ook met de zaterdagtour al meegeweest naar Kaapstad (maar ja, wat doe je anders op je vrije zondag? Gewoon weer in die bus stappen dus). Lisanne en ik hadden dus al een paar kenners mee. Ook Mitch uit Tilburg sloot zich bij onze tour aan. Na een paar uurtjes door de haven geslenterd te hebben (overigens niet vervelend hoor!) weer de bus in, op naar Clifton Bay; strand. Ik zou gewoon even googlen en dan zie je de plaatjes vanzelf, prima toeven daar. Echter waaide het behoorlijk, dus we werden goed gezandstraald. Het werd echter nog een tikkeltje heftiger en dan komen we meteen (of eindelijk) aan bij de Tornado uit de Titel. Een heuse zandwervelwind ontstond en parasols en handdoeken vlogen tien meter de lucht in (ik overdrijf niet). We zaten met onze mond dicht en onze ogen tot spleetjes geknepen af te wachten wanneer de tsunami zou komen. Deze bleef gelukkig uit. Verder was het een prima strandmiddag en ’s avonds aten we pizza in het Bosman Poolhouse (nog zo’n luxe huis, waar o.a. Adriaan van verhaaltje 2 in verblijft).
Om nog even terug te komen op het (ver)Branden uit de Titel, toen Lisanne en ik gisteravond naar huis fietste rook het nogal branderig. Onze ogen begonnen te prikken en eenmaal bijna thuis zagen we aan de voet van de berg een vlammenzee. Onze security maakte zich niet druk, de Afrikaanse meisjes uit ons complex daarentegen wel. Er was een behoorlijke bosbrand, maar alles zou wel weer geblust worden, aldus de security. Rustig gaan slapen en vanochtend werd ik gewoon weer wakker. Het was wel even schrikken, omdat je vooral niet weet hoe je zoiets in moet schatten. Het waaide zo ongelooflijk hard dat het logisch was dat het vuur zich snel verspreidde. En in hoeverre moet je uitgaan van zulke kalme security terwijl heel Stellenbosch blauw staat van de rook? Nou het is voor ons in ieder geval goed afgelopen. Wat ‘verbranden’ betreft, het is hier smeren of verbranden. Dus ik heb het erg druk.
Vandaag maandag, geleerd en tentamen gemaakt. Het gaat erom hangen of ik het heb gehaald, maar vanaf morgen focus ik me op het tentamen van donderdag. Daarna wat geïnternet in de bibliotheek en voor het eerst hier in Ivy League gekookt (na wat ruzie met de inductieplaat hadden we uiteindelijk toch een prima maaltje op ons bord liggen). En dan nu mijn Internationale Keezdoorbraak. De twee Mexicaanse buurjongens waren wel te porren voor een Dutch game en slim als ze waren hadden ze ons bijna afgetroefd. Maar hé, dat lieten we natuurlijk niet zomaar gebeuren en als vanzelfsprekend waren wij de winnaars van de avond. Hilarisch (dank aan de meiden voor het mooie keezbord, sorry jullie foto’s zijn inmiddels wel van de pionnen afgescheurd..).
Nog een paar wist-u-datjes tot slot:
- Ik heb nu een Afrikaans nummer: +27760233120; mijn andere simkaartje zit in mijn portemonnee en zal daar de komende 5 maanden niet of nauwelijks uitkomen, dus als je wil dat je sms of whatsapp aankomt, stuur het dan naar dit nummer.
- De mannen van de security op Ivy League zijn mijn helden, ze hebben mijn zadel (ja, die van mijn afgekeurde Rotterdamse OV-fiets) weer vastgeschroefd. Ze stonden te glimmen als buurman en buurman en ik gaf ze dus maar een zeer dankbare ‘Ajeto’.
- De introductie van de Afrikaners is deze week begonnen. Een gebrul op straat, daar word je bang van. Allemaal in dezelfde shirtjes, allemaal aangesloten bij een vereniging. Nu heb ik geen studentenverenigingservaring, maar ik durf te zeggen dat het er hier misschien nog wel een tikkeltje extremer aan toe gaat dan in Nederland.
- De Afrikaner meisjes zijn zo uit een Amerikaanse high-school film komen wandelen, lekker brullen en overdrijven. Er wonen er heel wat van in Ivy League, maar ach, ik brul gewoon lekker mee.
- Mijn Mexicaanse buurjongens kunnen heel goed zingen. Vooral ’s ochtends onder de douche. Heel fijn, want dan hoef ik geen wekker te zetten.
- Het volgende blog doe ik misschien maar in deze wist-u-dat vorm, dat scheelt wellicht in lengte.
- Mijn lessen beginnen volgende week, ik kan dus mooi focussen op de tentamens (in plaats van de eerste meerdaagse trip maken. Geeft niet, soms moet je prioriteiten stellen)
- Ik vind het geweldig om al jullie lieve en enthousiaste reacties te lezen. En ik schrik (positief) ervan als ik kijk naar hoe vaak het al gelezen is!
Het is inmiddels half 1, ik ga nu snel slapen en zal dit verhaaltje morgen uploaden.
Sorry voor de lengte, ik zal het proberen niet meer te doen.
X.
Maak je niet druk, ik leef nog; verdere toelichting op de titel volgt vanzelf. Vorige week zat ik in het vliegtuig en er is gedurende de afgelopen week genoeg gebeurd om een boekje over te kunnen schrijven. Ik houd het bij een blog (ik laat het verkleinwoord ‘je’ maar weg, wees gewaarschuwd).
Goed, ik heb dus een heel fijn appartement, welke iedere woensdag wordt schoongemaakt. Eens in de twee weken dien ik op donderdag mijn was voor 8:00 uur in te leveren en dan krijg ik het de volgende dag weer netjes (gestreken?) terug. Ik zeg; dik voor elkaar! Nu alleen dat internet nog.
Woensdag startte de oriëntatie met een ‘light breakfast’. Ik had voor de zekerheid thuis alvast maar wat gegeten, want ik moet natuurlijk niet hebben dat ik op de eerste dag onderuit zeil door een gebrek aan voedsel. Nou daar ging ik hoor, ik voelde me weer een echte brugklasser. Mijn geliefde, rood verbleekte eastpak was weer van zolder gehaald en ik was er klaar voor. Keurig naar heel wat spreekbeurtjes geluisterd. Deze waren heel informatief en soms zelfs erg lachwekkend, maar niet erg interessant voor jullie. Ondertussen natuurlijk veel nieuwe mensen ontmoet. Tourtje over de campus gehad en ’s avonds met wat Duitse, Amerikaanse en Nederlandse meiden in een leuk restaurantje wat gegeten.
Donderdag weer een dagje in de collegezaal. Les in Afrikaans en Ixhiosa gehad, nou dat is dus echt leuk. Vooral de docent van Ixhiosa was om te gieren. Echter vergeleek iemand hem met Paul de Leeuw; leuk voor een kwartier, maar daarna doodvermoeiend. Hij stopte na een kwartier en dat was inderdaad misschien maar goed ook. (Sfeerimpressie: Hij (springend door de zaal): “The mountain is on fire”, wij: “Run-Run”, dan hij weer in Ixhiosa dat die berg in brand staat, wij “Baleka Baleka”, nou en dat dan 5 minuten lang, op de vroege morgen. Ja, vroege, het is hier een uur eerder dan bij jullie!). Verder deze dag een fiets geregeld (een heuse afgekeurde OV-fiets uit Rotterdam, nummertje 126, het sleuteltje van Lisanne past ook op mijn slot, laten we het er maar op houden dat dit heel praktisch kan zijn).
Goed en toen het avondmaal; mijn eerste Braai (barbecue, vergeet dit woord nooit meer lieve mensen). Het was een welkomstdiner voor alle exchange-students. Nu denk ik bij een barbecue aan korte broek, tuinstoelen en verbrand vlees, maar dit dacht ik dus helemaal verkeerd. We kwamen binnen in een balzaal van een stadhuis, mooi gedekte tafels en heerlijk eten. Daar liep ik dan met mijn zonnebril op mijn hoofd en in mijn korte spijkershortje (ik was gelukkig niet de enige die underdressed was). Weer nieuwe mensen leren kennen en toen was het tijd voor Amazink, een zes- (of zeven?) koppige zang- en dansgroep uit de Kayamandi (achterstandswijk van Stellenbosch). Wat een showtje en wat een stemmen. Heerlijke Afrikaanse songs werden er gezongen. Op een gegeven moment gingen de zangers de zaal in en natuurlijk moest een van die mannen mij hebben. Nu laat ik me op zo’n moment natuurlijk niet kennen. Daarbij vond ik het op dag twee toch echt wel de hoogste tijd worden dat alle exchange-students mij zouden leren kennen (…), dús als vanzelfsprekend deed ik vrolijk mee. Tot ik zag dat ik dus de enige was die uit het publiek geplukt was. Tsja, wat doe je dan; afhaken en voor puntje puntje puntje staan of meedoen. Juist, het laatste. Nou men zegt dus dat het oprecht een succes was, zelf weet ik echter niet meer zo goed wat ik allemaal wel en niet heb gedaan qua dansmoves, maar ik word sinds donderdagavond dus aangesproken met ‘Aaaah, weren’t you that dancing girl!?’. Eh ja, er is film, en nee, helaas kan ik dat hier niet laten zien. Jammer hè.
En toen was het vrijdag (ja ik weet het, het is nu maandagavond, ik ben nog niet uitverteld/geschreven, denk ook aan mij, ik moet nodig slapen). Vandaag stond alleen de e-registratie op de planning, oftewel; sinds deze bijeenkomst kan ik internetten op de universiteit (kost ook geld trouwens, wat zijn we toch verwend in Nederland met dat onbeperkte internet overal). Daarna ben ik met een paar anderen naar de rugbyvelden gefietst om daar voor R130 (nog geen 13 euro) een ‘seizoenskaart’ te kopen voor de Maties Rugby. Als je studeert in Stellenbosch ben je een matie, en dan moet je dus ook het team aanmoedigen. Heerlijk Amerikaans, er is trouwens nog veel meer Amerikaans aan Stellenbosch en vooral de campus met zijn studenten, maar dat komt later nog wel aan de orde. Volgende week is de eerste match, ik ben super benieuwd! Hierna zijn we het oude Stellenbosch even ingegaan. Verder wat boodschapjes gedaan en eten klaargemaakt in het Bosman House (prachtig huis waarin Siu Lien verblijft). Daar wederom gebraaid en een leuke avond gehad. Deze avond ook even met het thuisfront geskyped, dit met baie dankie aan het onbeperkte internet (included) in het Bosman House.
Zaterdag heb ik voornamelijk geleerd (aan het zwembad, dat dan weer wel), omdat ik vandaag een tentamen had en donderdag nog een. De tentamens zijn van vakken die ik in Amsterdam nog moet afronden en waarvan ik de tentamens dus niet in Amsterdam kon maken. Dankzij goed contact tussen de international offices van beide universiteiten, kan ik de vakken (mits tentamens gehaald) hier gewoon afronden. Zaterdagmiddag hebben we wat boodschappen gedaan in Eikestad Mall, een groot winkelcentrum hier in Stellenbosch. Hier konden we onze Afrikaanse skills in de strijd gooien op zoek naar een afwasborstel (Ek wil koep ’n afwasborstel!). Voordat we het wisten stonden er dus 3 Afrikaners om ons heen. Een van hen liep door die gigantische winkel te paraderen alsof hij de koning was en hij Lisanne en mij al helemaal in de pocket had. Afwasborstel afrekenen en wegwezen dus.
Gister, zondag, naar Kaapstad! 9:00 uur vertrek, net als vroeger, met zijn allen in de bus op schoolreisje. We werden gedropt bij Victoria & Albert Waterfront, beste winkelgebied aan de haven van Kaapstad. Sophie en Siu Lien waren ook met de zaterdagtour al meegeweest naar Kaapstad (maar ja, wat doe je anders op je vrije zondag? Gewoon weer in die bus stappen dus). Lisanne en ik hadden dus al een paar kenners mee. Ook Mitch uit Tilburg sloot zich bij onze tour aan. Na een paar uurtjes door de haven geslenterd te hebben (overigens niet vervelend hoor!) weer de bus in, op naar Clifton Bay; strand. Ik zou gewoon even googlen en dan zie je de plaatjes vanzelf, prima toeven daar. Echter waaide het behoorlijk, dus we werden goed gezandstraald. Het werd echter nog een tikkeltje heftiger en dan komen we meteen (of eindelijk) aan bij de Tornado uit de Titel. Een heuse zandwervelwind ontstond en parasols en handdoeken vlogen tien meter de lucht in (ik overdrijf niet). We zaten met onze mond dicht en onze ogen tot spleetjes geknepen af te wachten wanneer de tsunami zou komen. Deze bleef gelukkig uit. Verder was het een prima strandmiddag en ’s avonds aten we pizza in het Bosman Poolhouse (nog zo’n luxe huis, waar o.a. Adriaan van verhaaltje 2 in verblijft).
Om nog even terug te komen op het (ver)Branden uit de Titel, toen Lisanne en ik gisteravond naar huis fietste rook het nogal branderig. Onze ogen begonnen te prikken en eenmaal bijna thuis zagen we aan de voet van de berg een vlammenzee. Onze security maakte zich niet druk, de Afrikaanse meisjes uit ons complex daarentegen wel. Er was een behoorlijke bosbrand, maar alles zou wel weer geblust worden, aldus de security. Rustig gaan slapen en vanochtend werd ik gewoon weer wakker. Het was wel even schrikken, omdat je vooral niet weet hoe je zoiets in moet schatten. Het waaide zo ongelooflijk hard dat het logisch was dat het vuur zich snel verspreidde. En in hoeverre moet je uitgaan van zulke kalme security terwijl heel Stellenbosch blauw staat van de rook? Nou het is voor ons in ieder geval goed afgelopen. Wat ‘verbranden’ betreft, het is hier smeren of verbranden. Dus ik heb het erg druk.
Vandaag maandag, geleerd en tentamen gemaakt. Het gaat erom hangen of ik het heb gehaald, maar vanaf morgen focus ik me op het tentamen van donderdag. Daarna wat geïnternet in de bibliotheek en voor het eerst hier in Ivy League gekookt (na wat ruzie met de inductieplaat hadden we uiteindelijk toch een prima maaltje op ons bord liggen). En dan nu mijn Internationale Keezdoorbraak. De twee Mexicaanse buurjongens waren wel te porren voor een Dutch game en slim als ze waren hadden ze ons bijna afgetroefd. Maar hé, dat lieten we natuurlijk niet zomaar gebeuren en als vanzelfsprekend waren wij de winnaars van de avond. Hilarisch (dank aan de meiden voor het mooie keezbord, sorry jullie foto’s zijn inmiddels wel van de pionnen afgescheurd..).
Nog een paar wist-u-datjes tot slot:
- Ik heb nu een Afrikaans nummer: +27760233120; mijn andere simkaartje zit in mijn portemonnee en zal daar de komende 5 maanden niet of nauwelijks uitkomen, dus als je wil dat je sms of whatsapp aankomt, stuur het dan naar dit nummer.
- De mannen van de security op Ivy League zijn mijn helden, ze hebben mijn zadel (ja, die van mijn afgekeurde Rotterdamse OV-fiets) weer vastgeschroefd. Ze stonden te glimmen als buurman en buurman en ik gaf ze dus maar een zeer dankbare ‘Ajeto’.
- De introductie van de Afrikaners is deze week begonnen. Een gebrul op straat, daar word je bang van. Allemaal in dezelfde shirtjes, allemaal aangesloten bij een vereniging. Nu heb ik geen studentenverenigingservaring, maar ik durf te zeggen dat het er hier misschien nog wel een tikkeltje extremer aan toe gaat dan in Nederland.
- De Afrikaner meisjes zijn zo uit een Amerikaanse high-school film komen wandelen, lekker brullen en overdrijven. Er wonen er heel wat van in Ivy League, maar ach, ik brul gewoon lekker mee.
- Mijn Mexicaanse buurjongens kunnen heel goed zingen. Vooral ’s ochtends onder de douche. Heel fijn, want dan hoef ik geen wekker te zetten.
- Het volgende blog doe ik misschien maar in deze wist-u-dat vorm, dat scheelt wellicht in lengte.
- Mijn lessen beginnen volgende week, ik kan dus mooi focussen op de tentamens (in plaats van de eerste meerdaagse trip maken. Geeft niet, soms moet je prioriteiten stellen)
- Ik vind het geweldig om al jullie lieve en enthousiaste reacties te lezen. En ik schrik (positief) ervan als ik kijk naar hoe vaak het al gelezen is!
Het is inmiddels half 1, ik ga nu snel slapen en zal dit verhaaltje morgen uploaden.
Sorry voor de lengte, ik zal het proberen niet meer te doen.
X.
-
29 Januari 2013 - 09:36
Jojan:
Wowww klinkt Amazink! -
29 Januari 2013 - 09:48
Ingeborg:
Geniaal weer Mariek! Enn dat er nog veel winnende potjes mogen komen!
X -
29 Januari 2013 - 10:33
Anneroos:
Super verhaal weer Mariek!! -
29 Januari 2013 - 11:39
Bernadette:
Hee mariek,
Wow wat een ervaringen heb je al mee mogen maken,
en er zullen er vast nog heel veel volgen.
succes met leren van de week!!
Liefs Bernadette -
29 Januari 2013 - 12:02
Oma Van Klink:
marieke wat geniet jij en wat een ervaring ik zie je al springen op de dansvloer -
29 Januari 2013 - 12:27
Karin Vd Berg:
Hoi Marieke, het lijkt wel een hele lange vacantie die je tegemoet gaat!
Veel plezier, XX -
29 Januari 2013 - 12:58
Sanne Van Dorp:
Heej,
Klinkt allemaal super, ben ook op Waterfront geweest, kun je zeker een paar uur goed vertoeven ;-)
Maar de verhalen niet inkorten hoor! Mag nog wel langer ;-)
Geniet meis,
Liefs!
ps: al wat aan mn stekker gehad?? -
29 Januari 2013 - 13:08
Je Grote Zusje:
Heee Miek,
Holy Moly wat een verhaal zeg!! Wat heb je al veel meegemaakt. Krijg al meer zin om heen te gaan:) -
29 Januari 2013 - 13:16
Anneloes:
Hee Mariek!
Prachtige verhalen hoor! Lekker lang houden ook, het maakt me helemaal niet jaloers gelukkig ;-)
X Anneloes -
29 Januari 2013 - 14:00
Margôt:
Hé Marieke, wat een superverhaal weer! Ga vooral zo door!! -
29 Januari 2013 - 14:27
LIda :
Hey Marieke,
Met veel plezier je verhaal gelezen hoor.
Groetjes Tante Lida. -
29 Januari 2013 - 15:23
Mams:
Hoi Marieke,
Wat weer een heerlijk verhaal om te lezen. Zoals ik het de vorige keer al schreef: ik loop echt met je mee!! Volgens mij kom ik thuis in Stellenbosch ;-)
Weer veel succes, (vooral donderdag), plezier en doe voorzichtig
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX -
29 Januari 2013 - 16:17
Lia Van Der Zon:
Hoi Marieke,
Net je blog doorgestuurd gekregen van Margôt, heerlijk om te lezen.
Veel plezier, succes met je tentamens, en vooral genieten hè!!
Ik ga je vollege, (krijg zo ook een beetje vakantiegevoel) groetjes Lia. -
29 Januari 2013 - 17:16
Rob En Yvonne:
hallo marieke
wat een verhaal weer.En het klinkt lekker enthousiast allemaal.
Gelukkig is het goed afgelopen met de brand.
Leuk dat je nu ook wat fotos hebt gestuurd al had ik die van het rugbyveld en op het strand al gezien van stefan.Ziet er goed uit.
Succes donderdag met je tentamen
groetjes rob en yvonne -
29 Januari 2013 - 18:46
Stefan:
Hoi Mariek,
Wist je dat:
- Het weer een erg leuk verhaal is;
- Het zeker niet een te lang verhaal is!
- Ik het erg leuk vindt dat er weer wat foto's bij zitten!
- Je lekker moet blijven genieten!!
Kussss -
29 Januari 2013 - 19:38
Anneke:
Hallo Marieke.
Wat weer een mooi verhaal.
Zo te lezen geniet je daar wel.
Ga zo door met verhaaltjes schijven.
Daar hou ik wel van.
Zo kunnen we je mooi blijven volgen.
Leuke foto"s.
Kijk weer uit naar je volgende verhaal.
Gr Tante Anneke.
-
29 Januari 2013 - 20:40
Josefien:
Hoi Marieke,
Wat leuk om zo te lezen wat je allemaal mee maakt.
Veel plezier nog, maar dat gaat wel lukken zo te lezen.
Groetjes Josefien -
29 Januari 2013 - 22:25
Andrea:
Hoi Marieke,
Jawel, ook het laatste zusje leest jouw leuke verhalen! Het kost me een aantal reclamepauzes van de film om je hele verhaal te lezen maar ik geniet ervan! Heel veel plezier en zorg ervoor dat je geen wrighter's block oploopt.
Groetjes Andrea -
29 Januari 2013 - 22:25
Andrea:
Hoi Marieke,
Jawel, ook het laatste zusje leest jouw leuke verhalen! Het kost me een aantal reclamepauzes van de film om je hele verhaal te lezen maar ik geniet ervan! Heel veel plezier en zorg ervoor dat je geen wrighter's block oploopt.
Groetjes Andrea -
31 Januari 2013 - 09:03
Ruud Bakker:
Hoi Marieke,
Leuk je belevenissen te lezen. Je zit in een bijzonder land! Je moeder heeft je blogadres doorgegeven (en gewaarschuwd voor de lengte). Veel plezier en succes met studeren (zal niet altijd meevallen). -
02 Februari 2013 - 18:40
Els Pennings:
Hoi Marieke, wat leuk om je verhalen te lezen, we zijn er zelf ook geweest dus herkennen weer veel als we je verslag lezen. Kijk je uit dat je straks ook nog niet eens als cheerlady op dat rugbyveld sta!!
Groetjes John en Els. -
02 Februari 2013 - 20:00
Tineke Van Den Berg:
Net je verhalen gelezen ,liep er al weer één achterzag ik net
Wat schrijf je het leuk op
En het leest zo makkelijk weg
Heel leuk om je zo te volgen
Geniet er van en we lezen je andere verhalen weer
veel liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
