Sleepover & Surfen, Pasen & Pantoffels
Blijf op de hoogte en volg Marieke
19 April 2013 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
Beste allemaal,
Er zijn alweer ruim drie weken voorbij gevlogen en ik zit als zeer gelukkig mens met pantoffels en een kopje thee lekker op mijn bedje in Ivy League. Ik ben hier nu drie maanden en het besef dat er nog maar vier weken studie voor mij liggen, zorgt voor een dubbel gevoel. Aan de ene kant heb ik nog drie maanden te gaan voordat ik naar huis kom en is het aftellen tot Stefans komst, aan de andere kant het besef dat dan het eind van mijn avontuur al in zicht komt en dat de tijd, hoe cliché, voorbij vliegt.
Ondanks dit dubbele gevoel gaat het helemaal prima. Ik ben net over een verkoudheid heen (“teacher, are you sick?”), en ik geniet nog steeds volop. Ik heb heel veel te vertellen over de afgelopen weken, dus laat ik maar weer bij het begin beginnen.
Drie weken geleden was het Pasen. Ik ben toen met drie Duitse meiden in een prachtige, knalrode hyundai Sparks naar de Cederberge gereden. Wij verbleven hier op de ‘Jamaka Organic Citrus & Mango Farm’ in een huisje op het erf. Er waren ook veel kampeerders en dit bedrijf wordt gerund door een Duitse vrouw en een Zuid-Afrikaanse man. De meiden konden natuurlijk lekker Duits babbelen met de gastvrouw en de toon werd gelijk gezet toen haar Afrikaanse man binnenkwam. ‘Ik kan wel zien dat jij hier de Nederlandse bent, jij lacht ten minste. Wees eerlijk, Duitsers lachen niet spontaan!’. Geweldig. Lekker mangojammetje en natuurlijk een doos mango’s gekocht en de volgende ochtend gingen we op hike (een wandeltocht door de bergen). ‘Een hele leuke hike’. Kaartje vergeten en op gevoel maar begonnen, we moesten om een berg heen en gewoon de stenen met de pijlen volgen, dat ging wel lukken! Nou dat hebben we geweten. Mijn mooie, bruine beentjes tot bloeden aan toe bezeerd, aangezien de wilde bebossing op de ‘wandelpaden’ en we kwamen voor een eeuwigheid geen steen meer tegen. Na drie uur (de tocht zou in totaal 3,5 uur duren) concludeerden we dat we nog steeds niet die berg over waren en dat het dus nog zeker 3 uur zou duren voordat we weer terug zouden zijn. Aangezien de flesjes water leeg waren (behalve Cora met haar waterzak met rietje) en de bananen op, besloten we linea recta af te dalen om via de rivier terug te lopen naar de campsite. Zo gezegd, zo gedaan. Vervolgens nog 4,5 km (we hebben het met de kilometerteller van Sparks even gecheckt) over de gravelroad teruggelopen, bergie op en bergie af. Nog nooit zo blij geweest om een Duitse vlag te zien wapperen bij de farm. Goed, we hebben het overleefd en dat was dag 1. Op dag twee en drie hebben we ook gehiket, en ook dit waren behoorlijke avonturen. De laatste hike ging naar de ‘cracks’ en om daar te komen moest je door grotten heen klimmen. Daarnaast was het weerbericht niet al te gunstig, maar hé, we hadden een uur door die bergen heen gereden om er te komen, dus nu gaan we starten ook. Eenmaal boven kwamen we een Amerikaan tegen die na drie uur boven op de berg nog geen ingang van de cracks had gevonden, dus die namen we op sleeptouw. En dat was maar goed ook, want we hadden hem nog heel hard nodig. Ook deze ‘easy’ hike was niet bepaald easy, en als we onze Amerikaanse wijnkenner en bergbeklimmer niet in ons midden hadden, hadden we nu nog tussen die rots gleuven gezeten. Toen begon het natuurlijk ook nog te regenen en moesten we via het wandelpad dat nu meer op een waterstroom naar beneden leek, afdalen. Verder was het uitzicht natuurlijk adembenemend en de route echt geweldig en bla bla bla, maar ik heb tijdens deze trip wel een paar keer opgenoemd dat ik volgend jaar toch echt weer ‘happy Easter’ thuis ga vieren. Naast deze hikes hebben we heerlijke paasontbijtjes gehad met – natuurlijk – eieren en jus d’orange, veel potjes gekeezd en heb ik veel foute duitse grappen gemaakt en ben ik iedere avond soepeltjes mijn stapelbed in geklommen.
Op paasmaandag 1 april kwam de regen met bakken uit de hemel vallen en zijn we volgens planning naar huis gereden. Nog even een flauwe grap over een lekke band naar het thuisfront gewhatsappt en ’s avonds weer in mijn eigen bedje. Dinsdag nieuwe sportschoenen gekocht (heb schoenen nog nooit zo afgetrapt als deze oude) en Inge opgehaald van de trein. Inge komt uit Schagen en werkt voor een jaar in Zimbabwe. Ze was tijdens haar vakantie naar Kaapstad gereisd en kwam nu een dagje wijntjes proeven in Stellenbosch. Zo gezegd, zo gedaan, hele gezellige dag gehad!
Woensdagochtend stond Sparks weer op het pad met dezelfde Duitse dames als het weekend ervoor. Dit maal mocht ook Lisanne instappen, nadat zij net afscheid had genomen van de West-Friese moîdjes, haar 5 vriendinnen die hier een week waren. Op naar Oudtshoorn! Na zo’n 5,5 uur rijden waren we op plaats van bestemming, leuk hostel en een leuk plaatsje. Hele leuke week gehad; super mooi weer gehad, het KKNK (festival) bezocht, een iets te toeristische tour over een struisvogelfarm gedaan en de ‘adventure tour’ in de Cango Caves (was natuurlijk niets bij de adventure tours die wij eerder die week al beleefd hadden, hierdoor overigens niet minder leuk!). En dan vergeet ik nog onze reddingsactie van de turtle-security (je snapt het, wij rijden door de bergen, schildpad op de weg, stoppen, uitstappen, ‘oh my god’, ‘heilige scheisse’, in de rol van verkeersregelaar en uiteindelijk Freddie die de schildpad veilig in de berm neerzet, hilarisch). Ook waren de nijlpaarden die in het water zwommen bij Buffelsdrift (een game lodge waar we overheerlijk hebben gegeten in de weddingchapel) een schitterende verrassing. We hebben een hele leuke week gehad en het was wel weer even afkicken om de maandag weer aan de studie te moeten!
Maar aangezien de maandagochtend mijn lesgeefochtendje is, was er niet veel tijd om langzaam op gang te komen. Er moest aangepoot worden en ook nog even een tentamen en sleepover voorbereid worden! Oftewel, genoeg te doen die week en vrijdag was het dan zo ver, het grote slaapfeest van grade 4. En wat was het een succes. Je moet begrijpen dat het voor de kids in onze situatie heel bijzonder is om een uitje als dit te hebben; voor velen de eerste keer een nachtje buitenshuis en dan ook nog een nieuwe pyjama of een nieuw zeepje. Wat hebben ze genoten, en wij als begeleiders ook. Ons team had extra begeleiding (andere studenten) ingeschakeld en dat was een goede zet, zo verliep alles op rolletjes. We begonnen met een kampvuur, waar de kids hun worstje op hun zelf gezochte tak mochten spiesen en mochten warmen boven het vuur, er waren broodjes en ik liep met een fles ketchup in de rondte. Vervolgens hebben we klokken gemaakt (kartonnen bordjes schilderen en er vervolgens een uurwerk in gezet, nu heeft iedere klas eindelijk een klok!), gedanst, geskyped met California en het thuisfront in Breezand (meteen een lesje over verschillende tijdzones) en uiteindelijk Finding Nemo gekeken. Rond een uurtje of twee lag iedereen te slapen (ik als luxepaardje op een yogamatje op de koude vloer, jaja, community engagement!) en rond 7:00 iedereen weer op. Het was een groot succes en we hebben heel veel complimenten ontvangen van onder andere de docenten die ’s avonds om een hoekje kwamen gluren. Kortom; super trots op onze teamprestatie, en heel blij dat alles zo goed is verlopen en dat we de kinderen op deze manier zo’n tof avontuur hebben kunnen bezorgen.
Uiteindelijk zaterdagmiddag weer thuis en hoppa, in de auto naar Franschhoek. Rondje lopen in dit mooie, toeristische plaatsje op een half uur van Stellenbosch, om vervolgens lekker op een terrasje neer te ploffen. Om 20:00 dook ik welverdiend mijn bedje in, want de volgende ochtend stond er weer een nieuw avontuur op het programma; surfen! Vanuit de universiteit is er een surfvereniging waar ook veel internationals wekelijks mee gaan surfen. Helaas heb ik op die middagen les en moest het surfen dus een andere keer worden ingepland. Met een groep meiden zijn we naar Strand gereden en kregen we een uur les. Ondanks dat staan op het board nog niet helemaal tot mijn capaciteiten behoort, heb ik ontzettend genoten. Het gevoel dat je krijgt op het moment dat je door een golf met een pittige snelheid wordt meegevoerd, is super! Gunstig was ook dat de macho attitude van de surfleraar niet te hoog was en dat hij nuttige tips gaf. Wees gerust, hij had geen kuiltjes en krullen, dus de concentratie bleef bij het surfen ;). Na de les nog even een zonnetje op het strand meegepikt en naar Hout Bay gereden, dat is bij Kaapstad. Daar nog een markt bezocht en lekker uit eten geweest. Ontzettend veel lol gehad op deze dag en op de weg terug nog een bijna-aanrijding met stekelvarkens gehad.
De afgelopen week stond weer in het teken van studie, want ja, als er in het weekend niets geleerd wordt, dan moet dat doordeweeks weer gecompenseerd worden. Maar dat geeft niet, dat is namelijk toch het hoofddoel van mijn aanwezigheid hier. Dinsdag tentamen gemaakt wat ik hoogstwaarschijnlijk wel heb gehaald. ’s Middags in grade 5 muziekinstrumentjes gemaakt van lege yoghurtcups. Geverfd met de spullen die de familie had meegenomen en ook beplakt met de Lukkies/Leukies/Luckies? (Herinnert u zich deze nog? De EK/WK? Stickers van de Deen met smileys in allerlei Hollandse kleuren? ). Hilarisch om reacties van de studenten met andere nationaliteiten te zien, opvallend was dat er ineens ook twee trommeltjes met een Duitse vlag beschilderd werden. Geweldig. Ook deze klas is ontzettend leuk om les te geven. Het verschil met de maandag is dat het maar een uurtje is en dat dit een vrijwilligersproject is waar heel veel internationale studenten aan mee doen, in plaats van het selectieve programma over community engagement waar ik in deel neem. Verder heb ik deze week mijn presentatie voor dit vak van vandaag voorbereid. Het ging over kwalitatief onderzoek doen in community development en ging erg goed. De klas was erg enthousiast en het maken van een tijdlijn (een manier van kwalitatief onderzoek) over gebeurtenissen en ontwikkelingen over de afgelopen periode werd als erg nuttig en leuk ervaren. Altijd leuk om te merken dat je presentatie mensen motiveert en enthousiasmeert. Cijfer zal dus ook wel goedkomen.
Nu is het weer vrijdagavond en morgenochtend vertrek ik naar Kaapstad. We gaan wat shoppen en naar de Kirstenbosch gardens om wat rond te lopen, te picknicken en te relaxen, ’s avonds te stappen en komen dan zondag weer terug naar Stellenbosch.
Wist-u-datjes
- Mijn Mexican neighbor Matteo pantoffels had gekocht, maar te lui was om ze in de winkel even te passen? Je snapt het al; ik loop nu met mooie blauwe opa pantoffels door mijn kamertje te paraderen.
- Stellenbosch nu niet meer groen is, maar bruin en oranje? De herfst is in volle gang, en ook al zijn de kleuren prachtig, ik word soms toch een beetje somber als ik de bladeren van de takken zie vallen en denk aan alle mooie tulpen die in de polder nu langzaam boven de grond uit komen…
- Karen is aangenomen op haar nieuwe school! Super trots dat ze door de selectie is heen gekomen.
- Lisanne en ik ons tv-debuut op de Zuid-Afrikaanse televisie hebben gemaakt ? Tijdens de sensationele, zinderend spannende Varsity Cup rugbyfinale van de Maties tegen de Tukkies (nederlaag van 5 – 44…) zijn wij na het enige, overigens schitterende punt, van de Maties even juichend in beeld geweest (bron: vriendin van Lisan uit Pretoria / supporter van de Tukkies).
- Mijn hippe mp3-speler een nachtje in de broekzak van een dronken jongen in ons hostel heeft doorgebracht? Een ware soap speelde zich af in Oudtshoorn toen een vrouw haar tent in stapte en haar een alcohol walm tegemoet kwam. Er lag een jongen in haar tent in de boxershort van haar zoon. Nou die jongen was zoals je kunt voorspellen helemaal de weg kwijt, belandde na heel veel gedoe in zijn eigen tent en als je denkt dat je alles hebt gehad… Zijn dronken, geurende en snurkende vriendjes sliepen bij ons op de kamer! En dan raak je natuurlijk net je oordop kwijt die nacht. Top. En die mp3-speler was dus weg; lang verhaal kort; de volgende ochtend kwam een van de - inmiddels ontnuchterde en gedouchte - vriendjes mijn mp3 speler terug brengen, met excuses.
- De bestemming van mijn volgende wereldreis Assen is? Jaja, eind september weekendje met de meiden op stap. Haakt u maar in… “Er waren acht meiden in Assen… Met keezborden, wijntjes en tassen…”
- Stefan in de tussentijd 25 jaar is geworden? Hieperdepiep…
- Ik hier lekker burrito’s gegeten heb? Mexicans gingen voor ons koken (moet je dan wel even tot half elf ’s avonds op wachten, want hé, je wacht met boodschappen doen totdat het droog is!), het was heerlijk (en zeer spicy).
- Ik bijna door mijn drop- en stroopwafelvoorraad heen ben die de fam voor mij had meegebracht? :(
- Ik heb het politiebureau bezocht afgelopen week. Kwam uit college en mijn trouwe Matiesbike was gone… Hup naar de campus security, formuliertje ingevuld, naar het politiebureau gebracht om aangifte te doen, in de rij en wachten maar. Na een half uur wachten, was ik aan de beurt en op dat moment komt het meneertje van de campus security weer binnengestormd; ‘Wacht, we hebben je fiets gevonden!’. Ik snapte er niets van, maar was natuurlijk erg blij dat ik mijn fiets weer terug zou krijgen. Wat bleek nou, een meneertje van de universiteit had mijn fiets zien staan en zag dat het slot niet aan het fietsenrek was vastgemaakt. Volstrekt onveilig en dus had hij mijn fiets binnen geparkeerd. Ik allang blij, maar achteraf gezien had die meneer naar mijn mening wel even de campus security kunnen bellen dat hij een fiets gekidnapt had… Whatever, eind goed, al goed.
Het is weer een heel verhaal, maar niet langer dan de vorige! Ik hoop dat jullie op deze manier weer een beetje met mij meegenieten. Je weet niet hoe leuk het is om steeds de reacties te lezen, dit motiveert mij toch weer om zo’n twee uur achter de laptop te spenderen op de vrijdagavond! Ik wens iedereen een heel lekker weekend toe, geniet van het voorjaar!
Er zijn alweer ruim drie weken voorbij gevlogen en ik zit als zeer gelukkig mens met pantoffels en een kopje thee lekker op mijn bedje in Ivy League. Ik ben hier nu drie maanden en het besef dat er nog maar vier weken studie voor mij liggen, zorgt voor een dubbel gevoel. Aan de ene kant heb ik nog drie maanden te gaan voordat ik naar huis kom en is het aftellen tot Stefans komst, aan de andere kant het besef dat dan het eind van mijn avontuur al in zicht komt en dat de tijd, hoe cliché, voorbij vliegt.
Ondanks dit dubbele gevoel gaat het helemaal prima. Ik ben net over een verkoudheid heen (“teacher, are you sick?”), en ik geniet nog steeds volop. Ik heb heel veel te vertellen over de afgelopen weken, dus laat ik maar weer bij het begin beginnen.
Drie weken geleden was het Pasen. Ik ben toen met drie Duitse meiden in een prachtige, knalrode hyundai Sparks naar de Cederberge gereden. Wij verbleven hier op de ‘Jamaka Organic Citrus & Mango Farm’ in een huisje op het erf. Er waren ook veel kampeerders en dit bedrijf wordt gerund door een Duitse vrouw en een Zuid-Afrikaanse man. De meiden konden natuurlijk lekker Duits babbelen met de gastvrouw en de toon werd gelijk gezet toen haar Afrikaanse man binnenkwam. ‘Ik kan wel zien dat jij hier de Nederlandse bent, jij lacht ten minste. Wees eerlijk, Duitsers lachen niet spontaan!’. Geweldig. Lekker mangojammetje en natuurlijk een doos mango’s gekocht en de volgende ochtend gingen we op hike (een wandeltocht door de bergen). ‘Een hele leuke hike’. Kaartje vergeten en op gevoel maar begonnen, we moesten om een berg heen en gewoon de stenen met de pijlen volgen, dat ging wel lukken! Nou dat hebben we geweten. Mijn mooie, bruine beentjes tot bloeden aan toe bezeerd, aangezien de wilde bebossing op de ‘wandelpaden’ en we kwamen voor een eeuwigheid geen steen meer tegen. Na drie uur (de tocht zou in totaal 3,5 uur duren) concludeerden we dat we nog steeds niet die berg over waren en dat het dus nog zeker 3 uur zou duren voordat we weer terug zouden zijn. Aangezien de flesjes water leeg waren (behalve Cora met haar waterzak met rietje) en de bananen op, besloten we linea recta af te dalen om via de rivier terug te lopen naar de campsite. Zo gezegd, zo gedaan. Vervolgens nog 4,5 km (we hebben het met de kilometerteller van Sparks even gecheckt) over de gravelroad teruggelopen, bergie op en bergie af. Nog nooit zo blij geweest om een Duitse vlag te zien wapperen bij de farm. Goed, we hebben het overleefd en dat was dag 1. Op dag twee en drie hebben we ook gehiket, en ook dit waren behoorlijke avonturen. De laatste hike ging naar de ‘cracks’ en om daar te komen moest je door grotten heen klimmen. Daarnaast was het weerbericht niet al te gunstig, maar hé, we hadden een uur door die bergen heen gereden om er te komen, dus nu gaan we starten ook. Eenmaal boven kwamen we een Amerikaan tegen die na drie uur boven op de berg nog geen ingang van de cracks had gevonden, dus die namen we op sleeptouw. En dat was maar goed ook, want we hadden hem nog heel hard nodig. Ook deze ‘easy’ hike was niet bepaald easy, en als we onze Amerikaanse wijnkenner en bergbeklimmer niet in ons midden hadden, hadden we nu nog tussen die rots gleuven gezeten. Toen begon het natuurlijk ook nog te regenen en moesten we via het wandelpad dat nu meer op een waterstroom naar beneden leek, afdalen. Verder was het uitzicht natuurlijk adembenemend en de route echt geweldig en bla bla bla, maar ik heb tijdens deze trip wel een paar keer opgenoemd dat ik volgend jaar toch echt weer ‘happy Easter’ thuis ga vieren. Naast deze hikes hebben we heerlijke paasontbijtjes gehad met – natuurlijk – eieren en jus d’orange, veel potjes gekeezd en heb ik veel foute duitse grappen gemaakt en ben ik iedere avond soepeltjes mijn stapelbed in geklommen.
Op paasmaandag 1 april kwam de regen met bakken uit de hemel vallen en zijn we volgens planning naar huis gereden. Nog even een flauwe grap over een lekke band naar het thuisfront gewhatsappt en ’s avonds weer in mijn eigen bedje. Dinsdag nieuwe sportschoenen gekocht (heb schoenen nog nooit zo afgetrapt als deze oude) en Inge opgehaald van de trein. Inge komt uit Schagen en werkt voor een jaar in Zimbabwe. Ze was tijdens haar vakantie naar Kaapstad gereisd en kwam nu een dagje wijntjes proeven in Stellenbosch. Zo gezegd, zo gedaan, hele gezellige dag gehad!
Woensdagochtend stond Sparks weer op het pad met dezelfde Duitse dames als het weekend ervoor. Dit maal mocht ook Lisanne instappen, nadat zij net afscheid had genomen van de West-Friese moîdjes, haar 5 vriendinnen die hier een week waren. Op naar Oudtshoorn! Na zo’n 5,5 uur rijden waren we op plaats van bestemming, leuk hostel en een leuk plaatsje. Hele leuke week gehad; super mooi weer gehad, het KKNK (festival) bezocht, een iets te toeristische tour over een struisvogelfarm gedaan en de ‘adventure tour’ in de Cango Caves (was natuurlijk niets bij de adventure tours die wij eerder die week al beleefd hadden, hierdoor overigens niet minder leuk!). En dan vergeet ik nog onze reddingsactie van de turtle-security (je snapt het, wij rijden door de bergen, schildpad op de weg, stoppen, uitstappen, ‘oh my god’, ‘heilige scheisse’, in de rol van verkeersregelaar en uiteindelijk Freddie die de schildpad veilig in de berm neerzet, hilarisch). Ook waren de nijlpaarden die in het water zwommen bij Buffelsdrift (een game lodge waar we overheerlijk hebben gegeten in de weddingchapel) een schitterende verrassing. We hebben een hele leuke week gehad en het was wel weer even afkicken om de maandag weer aan de studie te moeten!
Maar aangezien de maandagochtend mijn lesgeefochtendje is, was er niet veel tijd om langzaam op gang te komen. Er moest aangepoot worden en ook nog even een tentamen en sleepover voorbereid worden! Oftewel, genoeg te doen die week en vrijdag was het dan zo ver, het grote slaapfeest van grade 4. En wat was het een succes. Je moet begrijpen dat het voor de kids in onze situatie heel bijzonder is om een uitje als dit te hebben; voor velen de eerste keer een nachtje buitenshuis en dan ook nog een nieuwe pyjama of een nieuw zeepje. Wat hebben ze genoten, en wij als begeleiders ook. Ons team had extra begeleiding (andere studenten) ingeschakeld en dat was een goede zet, zo verliep alles op rolletjes. We begonnen met een kampvuur, waar de kids hun worstje op hun zelf gezochte tak mochten spiesen en mochten warmen boven het vuur, er waren broodjes en ik liep met een fles ketchup in de rondte. Vervolgens hebben we klokken gemaakt (kartonnen bordjes schilderen en er vervolgens een uurwerk in gezet, nu heeft iedere klas eindelijk een klok!), gedanst, geskyped met California en het thuisfront in Breezand (meteen een lesje over verschillende tijdzones) en uiteindelijk Finding Nemo gekeken. Rond een uurtje of twee lag iedereen te slapen (ik als luxepaardje op een yogamatje op de koude vloer, jaja, community engagement!) en rond 7:00 iedereen weer op. Het was een groot succes en we hebben heel veel complimenten ontvangen van onder andere de docenten die ’s avonds om een hoekje kwamen gluren. Kortom; super trots op onze teamprestatie, en heel blij dat alles zo goed is verlopen en dat we de kinderen op deze manier zo’n tof avontuur hebben kunnen bezorgen.
Uiteindelijk zaterdagmiddag weer thuis en hoppa, in de auto naar Franschhoek. Rondje lopen in dit mooie, toeristische plaatsje op een half uur van Stellenbosch, om vervolgens lekker op een terrasje neer te ploffen. Om 20:00 dook ik welverdiend mijn bedje in, want de volgende ochtend stond er weer een nieuw avontuur op het programma; surfen! Vanuit de universiteit is er een surfvereniging waar ook veel internationals wekelijks mee gaan surfen. Helaas heb ik op die middagen les en moest het surfen dus een andere keer worden ingepland. Met een groep meiden zijn we naar Strand gereden en kregen we een uur les. Ondanks dat staan op het board nog niet helemaal tot mijn capaciteiten behoort, heb ik ontzettend genoten. Het gevoel dat je krijgt op het moment dat je door een golf met een pittige snelheid wordt meegevoerd, is super! Gunstig was ook dat de macho attitude van de surfleraar niet te hoog was en dat hij nuttige tips gaf. Wees gerust, hij had geen kuiltjes en krullen, dus de concentratie bleef bij het surfen ;). Na de les nog even een zonnetje op het strand meegepikt en naar Hout Bay gereden, dat is bij Kaapstad. Daar nog een markt bezocht en lekker uit eten geweest. Ontzettend veel lol gehad op deze dag en op de weg terug nog een bijna-aanrijding met stekelvarkens gehad.
De afgelopen week stond weer in het teken van studie, want ja, als er in het weekend niets geleerd wordt, dan moet dat doordeweeks weer gecompenseerd worden. Maar dat geeft niet, dat is namelijk toch het hoofddoel van mijn aanwezigheid hier. Dinsdag tentamen gemaakt wat ik hoogstwaarschijnlijk wel heb gehaald. ’s Middags in grade 5 muziekinstrumentjes gemaakt van lege yoghurtcups. Geverfd met de spullen die de familie had meegenomen en ook beplakt met de Lukkies/Leukies/Luckies? (Herinnert u zich deze nog? De EK/WK? Stickers van de Deen met smileys in allerlei Hollandse kleuren? ). Hilarisch om reacties van de studenten met andere nationaliteiten te zien, opvallend was dat er ineens ook twee trommeltjes met een Duitse vlag beschilderd werden. Geweldig. Ook deze klas is ontzettend leuk om les te geven. Het verschil met de maandag is dat het maar een uurtje is en dat dit een vrijwilligersproject is waar heel veel internationale studenten aan mee doen, in plaats van het selectieve programma over community engagement waar ik in deel neem. Verder heb ik deze week mijn presentatie voor dit vak van vandaag voorbereid. Het ging over kwalitatief onderzoek doen in community development en ging erg goed. De klas was erg enthousiast en het maken van een tijdlijn (een manier van kwalitatief onderzoek) over gebeurtenissen en ontwikkelingen over de afgelopen periode werd als erg nuttig en leuk ervaren. Altijd leuk om te merken dat je presentatie mensen motiveert en enthousiasmeert. Cijfer zal dus ook wel goedkomen.
Nu is het weer vrijdagavond en morgenochtend vertrek ik naar Kaapstad. We gaan wat shoppen en naar de Kirstenbosch gardens om wat rond te lopen, te picknicken en te relaxen, ’s avonds te stappen en komen dan zondag weer terug naar Stellenbosch.
Wist-u-datjes
- Mijn Mexican neighbor Matteo pantoffels had gekocht, maar te lui was om ze in de winkel even te passen? Je snapt het al; ik loop nu met mooie blauwe opa pantoffels door mijn kamertje te paraderen.
- Stellenbosch nu niet meer groen is, maar bruin en oranje? De herfst is in volle gang, en ook al zijn de kleuren prachtig, ik word soms toch een beetje somber als ik de bladeren van de takken zie vallen en denk aan alle mooie tulpen die in de polder nu langzaam boven de grond uit komen…
- Karen is aangenomen op haar nieuwe school! Super trots dat ze door de selectie is heen gekomen.
- Lisanne en ik ons tv-debuut op de Zuid-Afrikaanse televisie hebben gemaakt ? Tijdens de sensationele, zinderend spannende Varsity Cup rugbyfinale van de Maties tegen de Tukkies (nederlaag van 5 – 44…) zijn wij na het enige, overigens schitterende punt, van de Maties even juichend in beeld geweest (bron: vriendin van Lisan uit Pretoria / supporter van de Tukkies).
- Mijn hippe mp3-speler een nachtje in de broekzak van een dronken jongen in ons hostel heeft doorgebracht? Een ware soap speelde zich af in Oudtshoorn toen een vrouw haar tent in stapte en haar een alcohol walm tegemoet kwam. Er lag een jongen in haar tent in de boxershort van haar zoon. Nou die jongen was zoals je kunt voorspellen helemaal de weg kwijt, belandde na heel veel gedoe in zijn eigen tent en als je denkt dat je alles hebt gehad… Zijn dronken, geurende en snurkende vriendjes sliepen bij ons op de kamer! En dan raak je natuurlijk net je oordop kwijt die nacht. Top. En die mp3-speler was dus weg; lang verhaal kort; de volgende ochtend kwam een van de - inmiddels ontnuchterde en gedouchte - vriendjes mijn mp3 speler terug brengen, met excuses.
- De bestemming van mijn volgende wereldreis Assen is? Jaja, eind september weekendje met de meiden op stap. Haakt u maar in… “Er waren acht meiden in Assen… Met keezborden, wijntjes en tassen…”
- Stefan in de tussentijd 25 jaar is geworden? Hieperdepiep…
- Ik hier lekker burrito’s gegeten heb? Mexicans gingen voor ons koken (moet je dan wel even tot half elf ’s avonds op wachten, want hé, je wacht met boodschappen doen totdat het droog is!), het was heerlijk (en zeer spicy).
- Ik bijna door mijn drop- en stroopwafelvoorraad heen ben die de fam voor mij had meegebracht? :(
- Ik heb het politiebureau bezocht afgelopen week. Kwam uit college en mijn trouwe Matiesbike was gone… Hup naar de campus security, formuliertje ingevuld, naar het politiebureau gebracht om aangifte te doen, in de rij en wachten maar. Na een half uur wachten, was ik aan de beurt en op dat moment komt het meneertje van de campus security weer binnengestormd; ‘Wacht, we hebben je fiets gevonden!’. Ik snapte er niets van, maar was natuurlijk erg blij dat ik mijn fiets weer terug zou krijgen. Wat bleek nou, een meneertje van de universiteit had mijn fiets zien staan en zag dat het slot niet aan het fietsenrek was vastgemaakt. Volstrekt onveilig en dus had hij mijn fiets binnen geparkeerd. Ik allang blij, maar achteraf gezien had die meneer naar mijn mening wel even de campus security kunnen bellen dat hij een fiets gekidnapt had… Whatever, eind goed, al goed.
Het is weer een heel verhaal, maar niet langer dan de vorige! Ik hoop dat jullie op deze manier weer een beetje met mij meegenieten. Je weet niet hoe leuk het is om steeds de reacties te lezen, dit motiveert mij toch weer om zo’n twee uur achter de laptop te spenderen op de vrijdagavond! Ik wens iedereen een heel lekker weekend toe, geniet van het voorjaar!
-
19 April 2013 - 23:21
Mams:
Weer helemaal leuk! Ik had je verhaal morgenochtend verwacht bij het ontbijtje, is bij een wijntje gelezen. Ja meid, voor ons bijna op de helft, mogen we aftellen. Ondertussen genieten we van al je verhalen via blog, skype en chatten. Slaap lekker voor straks, veel plezier van het weekend en je weet: doe voorzichtig ;-) XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX -
20 April 2013 - 14:13
Ted, Cindy, Luca:
Hoi Marieke, wederom weer heel wat meegemaakt! Klinkt allemaal fantastisch! Heel veel plezier nog verder! -
20 April 2013 - 15:13
Kaatje:
Jeetje zus, was weer een lang maar leuk verhaal!! Doe de groetjes daar en dikke kus van mij Xxxx -
20 April 2013 - 15:28
Ginny:
Koppie thee, plakje ontijtkoek en dan lekker jouw uitgebreide verhaal lezen. Meid wat maak je een hoop mee! Geweldig! Je schrijft het zo dat je het gevoel krijgt er midden in te zitten. Erg leuk, geniet er nog van en nu aftellen. gr Gin. -
20 April 2013 - 17:40
Nel:
Hoi Marieke, weer een heel leuk lang verhaal ,ja je kan nu af gaan tellen .
Geniet nog maar van alle leuke dingen .
Groetjes van ons tante Nel
-
20 April 2013 - 17:47
Anneke Van Lierop:
Hallo Marieke.
Weer een mooi verhaal om te lezen.
Lekker dat het allemaal goed gaat,en dat de tijd bij jou ook voorbij vliegt.
Het voorjaar is er wel,maar het weer mag wat beter.
Geniet nog lekker.
Gr XX
-
20 April 2013 - 19:33
Jon:
Hoi Marieke,
Hoe gaat het in Zuid Afrika? Is het er nog leuk? Of wil je weer naar huis? Vandaag heb ik mijn A diploma gehaald. Wij zijn ook nog naar Mc Donalds geweest. En groetjes uit Nederland en Jon. -
20 April 2013 - 19:38
Mats:
Is het leuk in Zuid Afrika? Heb je al veel dieren gezien? Mijn vriendje Jon Wijnker heeft zijn scheenbeen gebroken. Zijn er geen leeuwen die je bijten? Ik heb vanmorgen op de rommelmarkt op school een spelletje gekocht en een oliemolen en ook nog op het springkussen gesprongen. Ik hoop dat je gauw weer thuis komt! Dikke kus van mats -
20 April 2013 - 20:21
Karin Vd Berg:
Hey Marieke,
Dat was weer een mooi verslag vanuit Afrika, helemaal over jullie slaapfeest met de kindertjes.
Wat zullen ze genoten hebben :)
Doe je wel voorzichtig met al die uitjes !!
Jij ook weer een gezellig weekend toegewenst !!
Groetjes en XXX
-
20 April 2013 - 21:35
Stefan:
Nog 10 weken, aftellen is zeker al begonnen bij mij! Maargoed staat tot die tijd nog genoeg op de planning voor je, dus je avontuur duurt nog wel eventjes! Lekker van blijven genieten! Kus -
20 April 2013 - 22:04
Rob En Yvonne:
Zeker stevige kuitspiertjes gekregen van al die bergen beklimmen.Gelukkig niet naar beneden gegleden.
Hier vannacht nog nachtvorst gehad maar overdag dan toch wel een lekker zonnetje.
Geniet nog maar vollop van al je avonturen,maar wel goed op jezelf blijven passen natuurlijk.
groetjes vanaf de molenvaart -
20 April 2013 - 23:44
Tanta Lida:
Hey Marieke,
Je heb weer veel meegemaakt, maar weer genoten van je verhaal.
Inderdaad het aftellen kan beginnen, maar ga vooral door met leuke dingen doen en vooral straks met Stefan.Een fijn weekend Groetjes Tante Lida. -
21 April 2013 - 00:08
Chris En Sonja:
Wat een belevenissen weer. Elke keer weer een strijd wie eerst de laptop mag hebben om je verhaal te lezen. Je blijft boeiend schrijven. Nu eerst aftellen tot Stefan komt. Nog veel plezier en succes met je laatste weken studie.
-
21 April 2013 - 11:01
Sofie V.l:
Hoi Marieke ik heb samen met Suus moestuintjes gemaakt. We hebben Raketsla en Courgette gezaaid Gr Sofie Xxxxxxxxxxx. -
21 April 2013 - 23:17
|Esther Ammerlaan:
Hey Marieke,
Iedere keer vertel ik mijn huisgenoten weer lees toch eens wat Marieke allemaal schrijft over haar belevenissen in Zuid-Afrika...:) Ze schrijft zo leuk! Maar wat een geruststelling voor ze, ze hebben nog 3 maanden te gaan om met jou mee te genieten! Het is zo leuk omdat wij geweest zijn in het gebied waar jij verblijft dus kan ik me er een beeld bij vormen! My beste wense vir jou, totsiens ;)
-
21 April 2013 - 23:20
Esther Ammerlaan:
Oja vergeten vorige week een leuk feest gehad ook met jou ouders erbij!
Wij hebben nu ook een "Abraham" in the house..............
Groetjes -
22 April 2013 - 12:19
Sanne Van Dorp:
Toppertje Mariek!! Heb je de Green Market al gehad in Kaapstad, dat is waar ik die toffe maskers onwijs heb staan afdingen haha, maar ze nu wel in polder hangen!!
Liefs San -
21 Mei 2013 - 22:09
Tanta Tineke:
He Marieke
Zag dat ik alweer een paar verhalen achter liep
Was weer erg leuk om te lezen
zo beleef je nog eens wat
vel liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
